Familiar Wartheater

In our hands

De hand 
in mijn nek

jouw hand
in mijn
nek

brengt vader als oervader, 
hij die neerdaalt, en
afklemt en knijpt tot
pezen en spiertjes
krakend verbleken
en bloederig rood
verpijnen in de
liefdeloosheid

van jouw eigen
geboortekanaal,
waarin je uitzwom,
zwemmend in bloed
dat altijd stroomt
zonder liefde

want eens ooit
lang geleden
was er een kind
in jouw hand dat

nu nog

mijn nek breekt,
onder het gewicht
van de kilte in jouw 
kinderlijke lichaam dat
kronkelt onder de slagen
van onze voorvaderen,
bebaarde soldaten,

ge-knil-de mannen

met steekogen en priemende
onmenselijkheid, aangeleerd
om te koloniseren, te paraderen,
te doden en neer te dalen op
de ruggen van de geknielde vrouw
die werd genomen om jouw leed
te baren, te transformeren
in de verschrikkingen

opgeslagen in jouw hand

die mij en mijn nek
opnieuw kapotmaakt
en zo verslavend af-knil-t
dat ik opnieuw sterf, mij naakt
laat voelen, zo bedacht ik,
onder de dreiging,
die groter blijkt dan de
instromende doodsdruk
van de hoofdader in de nek
die jij nog na je dood
mij toont, waarin wij beiden,
nog ge-knil-de kerels zijn
in het overbekende
eeuwenoude

Familiar Wartheater

opgetrokken uit hebzucht
en verslaafde kolonialen,
gemachineerd in de gestaalde
kaders van gelande zeemachten,
onderdrukkend en altijd actueel
met de lange arm en graaiende
handen, zakvullend, de naaiende
onderbroek vol spuitende zak
aan soldatenpik te zijn

in mijn nekpijn

die invloeit uit een ver
verleden dat hij, Amitav Ghosh*,
mij ruikbaar en invoelend,
onbewust lichamelijk
laat teruglezen in de
ge-knil-de historie
van ons polderland
aan de kille zandzee

dat godvergeten moederland

dat mij zo ver wegvoerde
van jouw nooit ervaren
machtige liefdevolle
hand in de zachte nek
vol warmte die ik blijk
te kunnen zijn in mijn
oceanische gevoelsleven

met mijn zoon

die onze vaderlandse liefde
als geschiedenis ooit zal voelen
in een collegebank, daar bedacht kijkt
en te boek stelt wat hier in
mijn nek rust als

Familiar Wartheater

so hands off
my heart
in the souls
of my necklace
of love and past
I was made of

two pairs of
hands in 
love

en wee
die liefde


*Amitav Ghosh, De Vloek van de Nootmuskaat, 2023

Toelichting bij Familiar Wartheater

Dit gedicht beschrijft onze familiegeschiedenis.
Een geschiedenis getekend door oorlog en soldaten.
Onze oervaders, getekende krijgers, leefden van en met
de oorlogen die zij voerden, meestal in dienst van hun
vaderland. Dat vaderland koloniseerde eeuwenlang
andere volken en met hen onze oervaders, getuige de
geschiedenis opgetekend door bijvoorbeeld Amitv Ghosh.

Deze koloniserende oervaders brachten door alle eeuwen
niet alleen andere volken moord en doodslag, maar ook 
in hun gezinnen thuis. Transgenerationeel droegen zij
de oorlogen binnen in hun genen en in de soldatenkinderen 
die zij achterlieten, eeuw op eeuw, generatie op generatie.
De titel Familiar Wartheater verwijst naar dit zich herhalende
aspect in krijgerfamilies zoals de onze.